Патухаюць, цямнеюць высi
Зоркi yспыхваюць над сiнявой.
Да пляча майго прытулiся
Залатою сваёй галавой.
Чуеш вецер i чуеш вечар,
Чуеш цiха шапоча сад.
На твае худзенькiя плечы,
Асыпае ноч зорапад.

Гэта я с цябой вечарую,
Туманамi цябе я чарую.
Васiлькоў шапатлiваю моваю,
Зачароўваю, зачароўваю.
Закалыхваю я цябе.

I ад рук няўмелых ,нясмелых,
Не схаваешся ты нiдзе
Поўня белая, яблыкам спелым,
На далонi твае ўпадзе
Ты шапнеш мне адчайныя словы,
Што шаптаў табе ўчора я
Вечаровая, зачарованая,
Закалыханая мая.

Гэта я с цябой вечарую,
Туманамi цябе я чарую.
Васiлькоў шапатлiваю моваю,
Зачароўваю, зачароўваю.
Закалыхваю я цябе.

Гэта я с цябой вечарую,
Туманамi цябе я чарую.
Васiлькоў шапатлiваю моваю,
Зачароўваю, зачароўваю.
Закалыхваю я цябе.